Władysław Borowiec (1916-1948), ps. Żbik. Konspirator
Był ochotnikiem w wojnie obronnej, w stopniu plutonowego podchorążego. Najpierw bronił Warszawy, następnie szosy radzymińskiej, potem walczył na wschodzie a po klęsce kampanii wrócił w rodzinne strony, w tarnopolskie – do Kopyczyńców. Od początku okupacji niemieckiej działał w konspiracji.
W 1943 musiał wyjechać z Tarnobrzega w obawie przed dekonspiracją. Osiadł w Poznaniu, pracował jako księgowy a od 1 września 1945 w poznańskiej delegaturze Biura Rewindykacji i Odszkodowań Wojennych.
Jeszcze we wrześniu 1945 przeniesiony do berlińskiej placówki biura, pełnił tam funkcję księgowego, a następnie intendenta; był również tłumaczem z języka angielskiego.
Władysław Borowiec został aresztowany 29 listopada 1947 i oskarżony o działalność szpiegowską. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie z 3 na 4 sierpnia 1948 roku 1948, pod przewodnictwem ppłk. Hryckowiana skazał go na karę śmierci. 14 września 1948 NSW wyrok utrzymał w mocy. Borowiec został zamordowany 25 września 1948 w mokotowskim więzieniu. Pochowany, jak wielu innych w tajemnicy na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze „na Łączce”. Jego szczątki zostały odnalezione i zidentyfikowane wiosną 2013.
W 1990 założono rewizję nadzwyczajną wyroku w sprawie Władysława Borowca. 5 marca 1991 Izba Wojskowa SN rewizję nadzwyczajną uwzględniła w części, ale 5 lutego 1992 SWOW na wniosek prof. Ewy Łętowskiej, rzecznika praw obywatelskich, wyrok b. WSR i postanowienie b. NSW z 1948 uznał za nieważne.
Źródło:ipn.gov.pl
Artykuł powstał dzięki wsparciu Gminy Wrocław