Stanisław Artur Mieszkowski: w PRL fałszywie oskarżony i zgładzony w wyniku „spisku komandorów”

Stanisław Artur Mieszkowski (1093 – 1952). Harcerz, komandor, szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej, dowódca Floty. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej oraz I i II Wojny Światowej.

Gdy wybuchła wojna polsko-bolszewcka Stanisław Mieszkowski zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego. Walczył w szeregach 22 Pułku Piechoty na froncie czeskim. Po zdaniu matury został słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, a następnie studentem Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Toruniu. Po ukończeniu 10 września 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1927 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów marynarki wojennej (korpus morski). Został skierowany do Gdyni, do służby w dywizjonie ćwiczebnym jako oficer wachtowy trałowca ORP Rybitwa. Z roku na rok otrzymywał nominacje i awanse.

Stanisław Mieszkowski był absolwentem kursu przygotowawczego dla oficerów wyjeżdżających na studia za granicę. To umożliwiło mu wyjazd do Francji, do Morskiej Szkoły Artylerii w Tulonie.

Po powrocie – w latach 1930 – 1931 wykładał w Szkole Specjalistów Morskich w Świeciu. Wkrótce rozpoczął służbę na torpedowcach ORP Podhalanin i ORP Mazur a od 1933 roku, jako kontradmirał i I oficer artylerii kontrtorpedowca, rozpoczął służbę w dywizjonie kontrtorpedowców w Gdyni, na ORP „Burza”. Rok później służył w Kierownictwie Marynarki Wojennej w Warszawie na stanowisku kierownika Referatu Broni Szefostwa Artylerii i Służby Uzbrojenia.

Kolejne nominacje nastąpiły w 1935 roku (kapitan ze starszeństwem i 7. lokatą w korpusie oficerów marynarki wojennej (korpus morski). W tym samym roku dowodził kanonierką ORP Generał Haller a także torpedowcem ORP Ślązak i ORP Mazur. Został też kierownikiem grupy artylerii w Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty w Gdyni a w 1936 roku oficerem artylerii w Dowództwie Floty. Ukończył kurs dla kapitanów marynarki przed awansem na oficerów sztabowych. Do wybuchu II Wojny Światowej i ewakuacji Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej kierował Oddziałem Podchorążych.

W wojnie obronnej brał udział Operacji „Rurka” a 3 września dowodził  odcinkiem przeciwdesantowym na cyplu helskim. Do niewoli niemieckiej dostał się 2 października 1939 roku. Przebywał w oflagach: X B Nienburg, XVIII B Spittal, II C Woldenberg, we wszystkich obozach, w konspiracyjnych warunkach zajmował się szkoleniem. Wykładał artylerię, uczył języka rosyjskiego. Był szefem sekcji rekwizytów teatralnych.

Po zwolnieniu z obozu wrócił do Polski, został kapitanem portu w Kołobrzegu. Do czasu aresztowania – 14 lutego 1950 roku przez funkcjonariuszy Głównego Zarządu Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej – był kierowany do służby czynnej w Marynarce Wojennej w Gdyni, gdzie został dowódcą Flotylli Trałowców. Następnie organizował Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej na Oksywiu. Był również  szefem Sztabu Głównego Marynarki Wojennej a także zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej do spraw liniowych. 15 listopada 1949 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Floty. W międzyczasie przetłumaczył „Port Artur” Aleksandra Stiepanowa, pisał również artykuły do specjalistycznych periodyków.

Stanisław Mieszkowski przeszedł ciężkie śledztwo, które trwało dwa lata. W sumie, w „spisku komandorów”, fałszywie oskarżono siedmiu oficerów Marynarki Wojennej, skazano czterech. Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie 31 lipca 1952 roku, skazał Stanisława Mieszkowskiego na karę śmierci z utratą praw na zawsze i przepadkiem mienia. Wyrok wykonano 16 grudnia, został pochowany w bezimiennym grobie na warszawskiej „Łączce”. W 2014 roku zidentyfikowano jego szczątki.

Pamiątkowa tablica poświęcona komandorowi Stanisławowi Mieszkowskiemu znajduje się w kościele św. Michała Archanioła w Gdyni-Oksywiu. Mieszkańcy Kołobrzegu nazwali skwer Jego imienia, a Liga Morska i Rzeczna postawiła rzeźbę przy porcie. Komandor patronuje ulicom w Gdyni i Piotrkowie Trybunalskim.

22 stycznia 2016 roku Prezydent RP Andrzej Duda, na wniosek Ministra Obrony Narodowej Antoniego Macierewicza, mianował go pośmiertnie kontradmirałem, jako „Żołnierza Wyklętego”.

16 grudnia 2017 odbył się uroczysty, państwowy pogrzeb kontradmirała Stanisława Mieszkowskiego oraz kontradmirała Jerzego Staniewicza i komandora Zbigniewa Przybyszewskiego. Pochowani zostali na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu w Kwaterze Pamięci.

Kontradmirał Stanisław Mieszkowski otrzymał Order Krzyża Grunwaldu III klasy, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi. Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie

źródło: wikipedia.org

Artykuł powstał dzięki wsparciu programu przez Gminę Wrocław

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj