Stefan Marceli Antoni Górski (1922-1948), ps. Brzeg, Zdrój vel Stefan Gawłowski. Oficer AK, podporucznik piechoty rezerwy, cichociemny.
Był harcerzem zastępu „Orłów” 16. Poznańskiej Drużyny Harcerzy im. gen. Józefa Bema. W 1939 służył w wojskowych służbach pomocniczych, w służbie łączności ZHP w Poznaniu, dlatego 19 września – z grupą harcerzy – przekroczył polsko-węgierską, trafił do obozu internowania. Następnie przez Jugosławię i Włochy przedostał się do Francji (w listopadzie) i wstąpił tam na ochotnika do Polskich Sił Zbrojnych ale został urlopowany na dokończenie nauki.
Od czerwca 1940 roku chodził do polskiego gimnazjum w Londynie aż do 13 października, kiedy to został powołany do Wojska Polskiego (gdzie przeszedł kurs maturalny), a od maja 1942 roku służył w 1 batalionie strzelców podhalańskich 1 Brygady Strzelców. Stefan Górski jednocześnie uczył się w Szkole Podchorążych w Dundee. Po przeszkoleniu konspiracyjnym ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony na 4 sierpnia 1943 roku Rotę Armii Krajowej i przydzielony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza a następnie przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech.
Stefan Górski w ramach operacji lotniczej o kryptonimie „Weller 12” został zrzucony w Polsce w nocy z 16 na 17 kwietnia 1944 roku. Był przydzielony do Kedywu Okręgu Łódź AK, został instruktorem dywersji i dowódcą plutonu dyspozycyjnego w Obwodzie Piotrków. Był także zastępcą komendanta miasta Piotrków i dowódcą 1 kompanii.
W 1945 roku ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną AK i podjął studia na Akademii Handlowej, później na Uniwersytecie i. A. Mickiewicza. Od tej pory był prześladowany przez aparat bezpieczeństwa.
Stefan Górski był sportowcem. Zanim został aresztowany trenował lekkoatletykę. W barwach Warty Poznań zdobył wiele tytułów, w tym mistrza Polski w sztafecie 3 x 1000 m w 1946 roku.
22 listopada 1947 roku został aresztowany przez poznańskie UB pod zarzutem działalności szpiegowskiej na rzecz obcego wywiadu. Po wstępnych przesłuchaniach został przewieziony do Warszawy i 4 sierpnia 1948 roku skazany na śmierć przez Wojskowy Sąd Rejonowy. Wyrok wykonano 27 września 1948 roku w mokotowskim więzieniu w Warszawie. Nie znane jest miejsce pochówku. W „Kwaterze na Łączce” na Powązkach postawiono pomnik poświęcony ofiarom komunistycznej zbrodni. Jest tam 250 bohaterów, Stefana Górskiego był jednym z nich.
Zarząd Sądownictwa Wojskowego poinformował matkę, Kazimierę Górską, o śmierci syna dopiero 17 kwietnia 1959 roku.
7 marca 1991 roku Sąd Najwyższy Izby Wojskowej orzekł o uniewinnieniu Stefana Górskiego. 5 lutego 1992 roku Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego po rozpoznaniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich uznał wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 4 sierpnia 1948 roku za nieważny.
Stefan Górski otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z rozetą i mieczami.
W kościele św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie, w lewej nawie, w 1980 roku, odsłonięto tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Stefan Górski.
W 1986 roku Kresowa Oficyna Podziemna Poczta Polowa Solidarności upamiętniła cichociemnych serią 8 znaczków, którzy zostali zamordowani przez UB. Tytuł serii „Spadochroniarzom Armii Krajowej zamordowanym przez UB PRL-u”. Na jednym z ośmiu znaczków jest Stefan Górski.
źródło: wikipedia.org i ogrodywspomnien.pl
Artykuł powstał dzięki wsparciu Gminy Wrocław
