Do Europy kukurydzę przywiózł w XVI wieku Krzysztof Kolumb. Pojawienie się jej na ziemiach polskich datowane jest na XVIII wiek.
Kukurydza bogata jest w witaminy i składniki mineralne, jest też źródłem kwasów OMEGA-3. Zawiera m.in. witaminę D, E, K, witaminy z grupy B, a także magnez, potas, wapń, selen, cynk, jod i żelazo. W kukurydzy znajdziemy też cenne dla naszych oczu luteinę i zeaksantynę oraz sporo błonnika, ma 60-70 proc. skrobi. Luteina i zeaksantyna pomagają chronić plamkę żółtą oka przed zwyrodnieniem. Selen wraz z witaminą E i beta-karotenem bronią nas przed działaniem wolnych rodników, zwiększają odporność i „przedłużają młodość”. Roślina nie zawiera glutenu, dlatego jest częstym składnikiem w diecie osób zmagających się z nietolerancją tego składnika.
Warto dodać, że kukurydza jest dość kaloryczna – 100 g to około 110 kcal. Prażoną kukurydza nazywana popcornem ma aż 383 kcal/100g.
Białko zawarte w kukurydzy jest ubogie w aminokwasy – lizynę i tryptofan – odpowiedzialne za zaopatrzenie organizmu w witaminę PP, której niedobór wywołuje awitaminozę. Dlatego w krajach, gdzie podstawą diety jest kukurydza, do mąki kukurydzianej dodaje się sojową, zawierającą dużo tych aminokwasów
Z kukurydzy wytwarzane są inne produkty, które mają szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym takie jak: mąka kukurydziana, kasza czy też olej kukurydziany.
Z kukurydzy a w zasadzie z jej odpadów wytwarza się również cieszący się złą sławą syrop glukozowo-fruktozowy, jest on jednak uzyskiwany w wyniku szeregu długich procesów technologicznych, przez co z kukurydzą nie ma on już wiele wspólnego.
Kukurydza z puszki, podobnie jak groszek czy fasola, to niezbyt zdrowy wybór. Warzywa konserwowane mają mniej witamin i składników odżywczych, mogą też zawierać dodatkową zawartości cukru.
Dobra kukurydza, to świeża kolba. Musimy zatem zwrócić uwagę, aby była pokryta zielonymi liśćmi. Ziarna muszą być żółte i zwarte, a wąsy błyszczące.
Źródło: niezalezna.pl
