Pracownicze Plany Kapitałowe to powszechny system oszczędzania dla pracowników realizowany przy współpracy z pracodawcami oraz państwem. Dla pracowników, zleceniobiorców i innych osób zatrudnionych w rozumieniu ustawy z 4 października 2018 r. o PPK, udział w programie jest całkowicie dobrowolny. Inaczej jest w przypadku podmiotów zatrudniających (np. pracodawców, zleceniodawców), dla których utworzenie PPK jest już obowiązkiem.
Jedną z grup, która – zgodnie z ustawą o PPK – może nie wdrażać u siebie tego programu, są mikroprzedsiębiorcy, którym wszystkie osoby zatrudnione zadeklarują, że rezygnują z dokonywania wpłat do Pracowniczych Planów Kapitałowych. Warunek ten uważa się za spełniony także w sytuacji, gdy deklarację o rezygnacji z udziału w PPK złożą wszyscy pracownicy, którzy nie ukończyli jeszcze 55. roku życia, a osoby starsze (powyżej 55 lat, ale przed ukończeniem 70. roku życia) nie złożą mu wniosku o zawarcie, w ich imieniu i na ich rzecz, umowy o prowadzenie PPK.
Jak podaje Prawo.pl, status mikroprzedsiębiorcy ma osoba prowadząca działalność gospodarczą, która – w co najmniej jednym roku z 2 ostatnich lat obrotowych – zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.
Jeżeli mikroprzedsiębiorca straci swój status, zatrudni osobę, która będzie chciała oszczędzać w PPK lub też choćby jedna z osób dotychczas u niego pracujących zmieni zdanie i zadeklaruje chęć uczestnictwa w programie – taki mikroprzedsiębiorca będzie miał obowiązek utworzyć PPK.
Więcej: https://www.prawo.pl/kadry/czy-pracownicy-malych-firm-tez-moga-oszczedzac-w-ppk,506315.html
Źródło informacji: PAP MediaRoom
