Materiał powstałLasy, w sposób naturalny lub w wyniku działań człowieka, pełnią wiele ważnych funkcji w naszym ekosystemie. Przede wszystkim korzystnie wpływają na kształtowanie się globalnego i lokalnego klimatu, regulują obieg wody w przyrodzie, przeciwdziałają powodziom, lawinom i osuwiskom, chronią gleby przed erozją i krajobraz przed stepowieniem. Poza ochroną przyrody lasy przynoszą wiele korzyści samemu człowiekowi, gdyż stwarzają korzystne warunki zdrowotne i rekreacyjne, wzbogacają rynek pracy i zapewniają rozwój edukacji ekologicznej.
Niestety w wyniku „rabunkowej” działalności człowieka bezpowrotnie utraciliśmy około 50 procent obszarów lasów naturalnych na świecie. Tym samym znacząco zmniejszyła się najważniejsza ostoja życia na naszej planecie, a – co gorsze – ten proces stale postępuje. Dzieje się tak, ponieważ światowe lasy wypalane są m.in. pod uprawy soi i palm oleistych lub przekształca się je w grunty do uprawy roli i hodowli zwierząt. Zmniejszanie się powierzchni lasów skutkuje niszczeniem naturalnych siedlisk wielu ssaków i ptaków, co prowadzi do zmniejszania się ich populacji, a w efekcie do wymierania wielu gatunków zwierząt.
Rezultatem masowego wycinania lasów jest też pustynnienie terenów i zaburzenie gospodarki wodą. Na wylesionych gruntach woda spływa bez przeszkód unosząc ze sobą bryły ziemi i powodując osuwanie się terenu. W Azji Bangladesz jest regularnie pustoszony przez powodzie, gdyż ogołocono z lasów ściany Himalajów. Giną mieszkające w lasach gatunki zwierząt i cenne, niepoznane jeszcze rośliny. Zagrożeni są też pierwotni mieszkańcy lasów deszczowych.
Według Głównego Urzędu Statystycznego powierzchnia lasów w Polsce wynosi ponad 9 tysięcy hektarów, co stanowi około 29,6 procent powierzchni naszego kraju. W przeszłości lasy występowały niemal na całym obszarze Polski. Ze względu na postępujące procesy społeczno-gospodarcze, na które składała się głównie ekspansja rolnictwa oraz duży popyt na surowiec drzewny, polskie lasy uległy znacznym przeobrażeniom. Pod koniec XVIII wieku lesistość Polski wynosiła, około 40 procent, aby w 1945 roku zmaleć do 20 procent. Na szczęście w następnych latach nastąpiło odwrócenie tego procesu (trwało do około 1970 roku), kiedy to w wyniku zalesienia 933,5 tysięcy hektarów lesistość Polski wzrosła do 27 procent. Pomimo znaczącego wzrostu, sytuacja nie wygląda zadowalająco, bowiem według standardu międzynarodowego lesistość Polski jest niższa od średniej europejskiej. To oznacza, że powierzchnia leśna przypadająca na jednego mieszkańca Polski jest jedną z niższych na kontynencie.
Problem masowego niszczenia lasów naturalnych dotyczy wszystkich zakątków Ziemi, dlatego odpowiedzialność za poprawę sytuacji ponosi każdy człowiek. Biorąc pod uwagę korzyści z terenów leśnych oraz zagrożenia wynikające z ich niszczenia jest to nasz wspólny interes. Zwiększenie zalesienia oraz spowolnienie procesu degradacji lasów przyczyni się do zminimalizowania negatywnych skutków postępującej zabudowy, wpłynie korzystnie na jakość powietrza czy ochronę zagrożonych gatunków zwierząt. dzięki wsparciu WFOSiGW
Poglądy autorów i treści zawarte w artykule nie zawsze odzwierciedlają stanowisko WFOŚiGW we Wrocławiu.
źródło:.lasy.gov.pl/
