Krystyna Urszula Wituska (1920-1944), ps. Kasia. Żołnierz ZWZ-AK, pracowała w wywiadzie.
Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej Wituska przyjechała do Polski. W Warszawie włączyła się do konspiracji w ZWZ, później AK. Doskonale znała języki: niemiecki i francuski. Z powodu zagrożenia dekonspiracją, dwukrotnie zmieniano jej zadania i wysyłano w inne miejsca.
Sztab powierzył jej zbieranie informacji wywiadowczych wśród wojskowych o lotnisku na Okęciu. Później przydzielono jej zbieranie informacji nt. oddziałów Wehrmachtu na terenie Warszawy.
19 października 1942 Wituska razem z koleżankami została przypadkowo aresztowana przez Gestapo. Jej mieszkanie zostało sprawdzone, bo Niemcy szukali listów od aresztowanego podchorążego Zbigniewa Walca, znaleźli jednak notesik z kontaktami do łączniczek.
Do śledztwa siedziała na Pawiaku, które zakończyło się 19 kwietnia 1943 wyrokiem skazującym na śmierć przez ścięcie, za „szpiegostwo i współdziałanie w zbrodni zdrady stanu”. Po wyroku osadzono ją Alei Szucha, następnie została wywieziona do berlińskiego więzienia na Alexanderplatz i do więzienia Halle koło Lipska. Tam w celi śmierci spędziła ponad rok. 26 czerwca 1944 wykonano na niej wyrok przez ścięcie toporem. Spoczywa w zbiorowej mogile na cmentarzu w Getraudenfriedhof w Halle.
W niemieckich więzieniach pisała grypsy i listy do rodziców i siostry. Przekazywała je strażniczka Hedwig Grimpe, nazywanej Sonnenschein, czyli Słoneczko. Zebrała, opracowała i wydała Wanda Kiedrzyńska: Na granicy życia i śmierci. Listy i grypsy więzienne Krystyny Wituskiej. Pierwsza publikacja była w 1968 roku.
Krystyna Urszula Wituska w 2010 za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
https://pl.wikipedia.org/wiki/Krystyna_Wituska
Artykuł powstał dzięki wsparciu programu przez Gminę Wrocław
