222 lata temu, 24 października 1795 roku, podpisano traktat rozbiorowy. Rzeczpospolita Obojga Narodów przestała istnieć.
W lipcu 1794 r. cesarzowa Katarzyna II wezwała Austrię i Prusy do likwidacji Rzeczypospolitej. W Polsce i na Litwie trwało wówczas powstanie kościuszkowskie. W październiku naczelnik Tadeusz Kościuszko przegrał bitwę pod Maciejowicami i dostał się do niewoli; na początku listopada Rosjanie zdobyli Warszawę, dokonując przy okazji rzezi cywilnej ludności na Pradze. Powstańcy skapitulowali. Zwycięskie wojska rosyjskie i pruskie, a także austriackie zaczęły zajmować obszary należące do państwa polskiego. Chodziło o to, by zagarnąć dla siebie jak największe terytorium.
Austria i Rosja zawarły układ już w styczniu 1795 roku. Po długich negocjacjach, które omal nie skończyły się wybuchem wojny między zaborcami (Rosja wspierała Austrię przeciw Prusom), w dniu 24 października 1795 roku traktat podpisały także Prusy. Miesiąc potem, naciskany przez mocarstwa zaborcze, abdykował Stanisław August Poniatowski, co było już tylko symbolicznym gestem. Ostatni polski król wyjechał do Rosji, gdzie parę lat później zmarł.
Rosja przyłączyła pozostałe tereny Wielkiego Księstwa Litewskiego z Wilnem i Nowogródkiem, a także lenno Rzeczypospolitej – Kurlandię. Austriacy wkroczyli do Krakowa, Sandomierza i Lublina. Prusom, które miały zdecydowanie największy apetyt, przypadły tereny na Mazowszu wraz z Warszawą.
Artykuł powstał dzięki pomocy Fundacji KGHM Polska Miedź
