Akcenty ekologiczne w najważniejszych religiach światowych

Obecnie na świecie jest wiele wyznań i wiar. Jednak główne religie świata są od wieków niezmienne i najbardziej popularne. Zatem najważniejszymi religiami świata są:

1. Chrześcijaństwo 33,43%

2. Islam 24,35%

3. Hinduizm 13,78%

4. Buddyzm 7,13%

5. Judaizm 0,21%

6. Bezwyznaniowi 9,42%

W ciągu ostatnich kilku tysięcy lat, ukształtowały one bieg historii i miały głęboki wpływ na dzieje ludzkości, bez względu na to, czy jesteśmy osobami religijnymi, czy nie, także w aspekcie ekologicznym.

W religii katolickiej, biblijny zapis, dokładnie w Księdze Rodzaju, brzmi następująco: „Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi (…).  Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią” (por. Rdz 9). Zatem tęcza jest znakiem przymierza między Bogiem a ludźmi, a także także zwierzęta, a wręcz cała ziemia, również są podmiotem Bożego przymierza. Papież Franciszek uważa, że teksty biblijne zachęcają nas do «uprawiania i doglądania» ogrodu świata (por. Rdz 2, 15). Podczas gdy «uprawianie» oznacza oranie i kultywowanie, to «doglądanie» oznacza chronienie, strzeżenie, zachowanie, bronienie, czuwanie. Pociąga to za sobą relację odpowiedzialnej wzajemności między człowiekiem a naturą.” W ten sposób całą przestrzeń ochrony stworzenia papież wpisuje w kategorie moralne. Pisze, za Janem Pawłem II o „ekologicznym nawróceniu”, a więc odpowiednio rozumiana ekologia winna stać się elementem codziennego życia każdego katolika.

Wyznawcy islamu w tym aspekcie są podobnego zdania co chrześcijanie. Zgodnie z doktryną muzułmańską człowiek nie może bezkarnie niszczyć i znieważać tego, co pochodzi od Boga, co powstało z jego woli: „…Kiedy się odwróci, chodzi pośpiesznie po ziemi, by szerzyć na niej zepsucie i niszczyć zasiewy i bydło. A Bóg nie lubi zepsucia.” (surat al-Baqarah 2:205) Człowiek jako stworzenie ma wspólne pochodzenie i jest równy w obliczu Boga. Sprawuje funkcję namiestnika na ziemi, który ma rządzić zgodnie z prawami i nakazami Allaha (subhana wah ta’ala), zachowując posłuszeństwo jego woli. Świat ludzki i całe stworzenia stanowi harmonijną jedność.

Z kolei Hinduizm często odnosi się do kultu boskości natury, co więcej, każdego dnia Hindusi na całym świecie recytują mantry w sanskrycie, w których oddają cześć rzekom, górom, drzewom, zwierzętom i całej Ziemi. Uważają oni, że ziemia to przejaw boskiego działania i powinna być traktowana z szacunkiem.

Budda nauczał trzech najważniejszych rzeczy, czyli:

1. zależne powstawanie,

2. ochrona życia,

3. miłująca dobroć

Nauka o zależnym powstawaniu odnosi się do wzajemnych powiązań między zjawiskami. Istoty czujące i środowisko potrzebują siebie nawzajem, by przetrwać, a zatem ochrona środowiska leży w interesie ludzi. Buddyści są znani jako zwolennicy niestosowania przemocy i ochrony życia.

Jak się okazuje, w tym aspekcie niemal wszystkie religie są zgodne i nie ma co na ten temat dyskutować. Wyznawca każdej religii powienien zdawać sobie sprawę z tego jak ważna jest ochrona środowiska i żyć w zgodzie z naturą ale czy na pewno w praktyce wygląda to w ten sposób?

Artykuł powstał dzięki wsparciu WFOSiGW

Poglądy autorów i treści zawarte w artykule nie zawsze odzwierciedlają stanowisko WFOŚiGW we Wrocławiu.