Dionizy Sosnowski (1927 lub 1929-1953), ps. Zbyszek, Józef. Działacz WiN, absolwent kursu radiotelegrafistów Delegatury Zagranicznej, zrzucony do Polski w 1952 roku.
W 1948 roku po przerwanych, z powodów politycznych studiach medycznych w Warszawie, został wychowawcą w ośrodku szkoleniowo-wychowawczym. Trzy lata później – mimo, że nie należał do ZMP, został wytypowany na Zlot Młodzieży w Berlinie. UB wiedząc, że chce uciec na Zachód, najpierw chcieli go wciągnąć do operacji „Cezary” czyli fałszywej V Komendy WiN-u. Jej celem było ostateczne rozbicie Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” w Polsce i infiltracja Delegatury Zagranicznej WiN-u, a za jej pośrednictwem – zachodnich wywiadów). W rezultacie UB nie zaufał i zablokowali wyjazd do Berlina. Ale Sosnowski dostał się do Niemiec. Został przerzucony przez zieloną granicę z 5 na 6 stycznia 1952 roku.
Tam Delegatura Zagraniczna WiN we współpracy z polskimi władzami wojskowymi na uchodźstwie i przy pomocy amerykańskich instruktorów skierowała go na kurs radiotelegrafistów z elementami szkolenia dywersyjnego. Ukończył go w sierpniu 1952 roku a już trzy miesiące później, z 4 na 5 listopada 1952 roku został zrzucony na Pomorzu, w okolicy Darłowa. Został wtedy awansowany przez polskie władze wojskowe na uchodźstwie na stopień kaprala podchorążego rezerwy i odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Niestety przywieziony sprzęt, wyposażenie i pieniądze przejęła „V Komenda WiN”, czyli fałszywi działacze, WiN-u, w rzeczywistości UB-y ale o tym przekonał się dopiero miesiąc później. Tymczasem nieświadomy mistyfikacji Sosnowski zadekowany w „konspiracyjnych mieszkaniach” w Radości i Warszawie, pisał raporty z przebiegu kursu i konspekty szkoleniowe. Kiedy wiadomo było, że opisy są już wyczerpujące i kompletne, 6 grudnia 1952 roku został aresztowany.
Odbył się pokazowy proces, po którym Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie 18 lutego 1953 roku skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 15 maja 1953 roku w więzieniu mokotowskim.
18 października 2000 roku Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie na mocy ustawy z 23 lutego 1991 roku uznał wyrok WSR i postanowienie NSW wobec Dionizego Sosnowskiego za nieważne, stwierdzając, że Dionizy Sosnowski padł ofiarą prowokacji MBP, a motywem jego działalności była chęć walki o niepodległy byt państwa polskiego.
Szczątki Dionizego Sosnowskiego odnaleziono 14 maja 2013 roku na Powązkach.
Stany Zjednoczone pośmiertnie przyznały Sosnowskiemu medal za „służbę, honor, bohaterstwo i poświęcenie”.
źródło: wikipedia.org
Artykuł powstał dzięki wsparciu programu przez Gminę Wrocław
