Alfred Rosenberg, jeden z największych złodziei polskich dóbr kultury, lubił mordować „podludzi”. Swoje przemyślenia notował w dzienniku. Był pracowitym wykonawcą projektu lebensraun. W Norymberdze przekonywał, że zajmował się tylko papierami.
Rosenberg swoje przekonania o wyjątkowości rasy nordyckiej i antysemickiej ideologii kształtował w tajnej organizacji pn. Towarzystwo Thule. Większość członków tego okultystycznego towarzystwa była aktywna w czasie II wojny światowej. W czołówce, oprócz Rosenberga były takie postaci jak: Hans Frank, Rudolf Hess, Julius Stricher, Gottfried Feder. Do delegalizacji w 1937 roku działali pod przykrywką „grupy badawczej nad starożytnościami germańskimi”. Rosenberg nasiąkł tam okultyzmem, praktykami spirytystycznymi, skrajnym antysemityzmem, napisał książkę o narodowym socjalizmie pt. „Mit dwudziestego stulecia”. Miała ona, obok „Mein Kampf” spełniać rolę uzupełniającej lektury. Zarówno w książce, jak i przemówieniach podkreślał wagę czystości rasy nordyckiej. W przyszłości, mówił, oczyścimy poprzez eksterminację „wszystkich tych chorobliwych pod względem rasowym zarazków żydostwa i jego bękartów”.
Rosenberg w niecały rok od wkroczenia armii niemieckiej do Polski dostaje misję utworzenia specjalnych komand do wyszukiwania wartościowych rzeczy i transportu w głąb Rzeszy. Powołuje sztaby operacyjne do specjalnych zadań, sam staje na czele Einsatzstab Rosenberg. Tam skupiano się tylko na rabunku zabytków, dzieł sztuki a szczególne starych instrumentów muzycznych. Oprócz grabieży w Polsce organizował kradzieże w pozostałych okupowanych krajach.
Podczas procesu w Norymberdze udowodniono mu rabunek niemal 92 tys. zabytkowych obiektów, w rejestrze ujętych pod pozycjami: obraz, rzeźba, meble. Kradzieże dotyczyły lat 1940-1941, ale wzmogły się, gdy Rosenberg w czerwcu 1941 roku otrzymał awans. Kanclerz Niemiec powołał go na stanowisko Ministra Rzeszy do spraw Okupowanych Terytoriów Wschodnich. Więcej uprawnień na podległym terenie dawały mu nieograniczoną władzę. Odtąd był panem życia śmierci. Rządził w krajach bałtyckich, na Białorusi, na Ukrainie. Podlegała mu Moskwa a nawet część Kaukazu.
Eksterminacja Żydów z tych terenów to była jego decyzja, brutalne obchodzenie się z ludnością podbitych terenów, ich wywózki na roboty przymusowe również. Zawsze mówił, że Niemcy są ważniejsi od innych narodowości i ras.
W Norymberdze przekonywał, że sam nie mógł popełnić zarzucanych czynów. Z aktu oskarżenia wynikało, że sądzony był za zbrodnie przeciwko pokojowi, zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości. Materiały dowodowe nie pozostawiały wątpliwości, wśród dokumentów obciążających Rosenberga był jego własny dziennik, ale nie został użyty. Trafił z innymi dokumentami do amerykańskich Archiwów Narodowych i zniknął.
Wyrok ogłoszono 1 października 1956 roku, wykonano przez powieszenie 16 października w norymberskim więzieniu.
Źródło:warhist.pl; dzieje.pl
Publikacja powstała dzięki wsparciu Fundacji KGHM Polska Miedź