W połowie II wojny światowej niemiecka przestrzeń życiowa przestała mieć znaczenie. Zwycięstwo III Rzeszy coraz mniej było oczywiste. Armia niemiecka ponosiła straty na wszystkich frontach. Bezradność okazała się największa, gdy Niemcy zostali pokonani pod Studziankami.
Półtora roku ofensywy na Froncie Wschodnim, od sierpnia 1943 do końca 1944 roku, przyniosły rozczarowania wśród niemieckich żołnierzy. 10 sierpnia 1944 roku Wojsko Polskie wypchnięte przez „sprzymierzoną” Czerwoną Armię w okolice Studzianek, wsi niedaleko Studzienic w woj. mazowieckim stoczyło bitwę, która w ocenie historyków wojskowości była chrztem bojowym 1. Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte.
Bitwa pod Studziankami uważana jest za jedną z największych bitew pancernych w historii II wojny światowej. Spod Studzianek dywizja „Hermann Goering” ruszyła z natarciem w kierunku Dorowoli. W walkach oprócz 1. Brygady Pancernej brała udział radziecka 8. Armia Gwardii 1. Frontu Białoruskiego.
Walki były zacięte po obu stronach. Niemcy osadzili się w cegielni w Studziankach, gdzie mieli doskonały punkt obserwacyjny, atakujący i obronny. Studzianki w ciągu dwóch dni kilkakrotnie były zdobywane przez Rosjan i Polaków, to znów Niemców. Ostatecznie dowództwo niemieckie 12 sierpnia 1944 roku, tuż przed północą wstrzymało ofensywę. Ta decyzja zaważyła na powodzeniu całej polskiej akcji militarnej. Atak polskich czołgistów zatrzymał niemieckie natarcie.
Bitwa pod Studziankami trwała do16 sierpnia 1944 roku. Wiele lat później sławną szarżę naszych pancernych na cegielnię w Studziankach i walki o przyczółek warecko-magnuszewski opisał płk. Janusz Przymanowski. Zebrał on relacje ponad 200 świadków i uczestników działań militarnych na Froncie Wschodnim. Na podstawie tych materiałów napisał powieść przygodową, która została zekranizowana w 1966 roku. Film pt. Czterej pancerni i pies był co prawda propagandowy, wychwalał czerwonoarmistów, jednak pokazane walki naszych czołgistów były prawdziwe. Polski czołg – T-43/76, to po Pancernej Brygadzie drugi bohater tych walk, został ustawiony na cokole we wsi.
Gdy zmieniono nazwę wsi na Studzianki Pancerne, znakomity rysownik Szymon Kobyliński, w 1969 roku zaprojektował nowy herb. Odtąd w herbie widoczny był czołg z husarskimi skrzydłami.
Źródło: histmag.org; historykon.pl
Publikacja powstała dzięki wsparciu Fundacji KGHM Polska Miedź
